Bron: brooklynvegan.com
Queens of the Stone Age bestaat voornamelijk uit Joshua Homme, vanaf 1998 tot en met de dag vandaag is hij het enige constante bandlid. Anno 2011 zijn Troy van Leeuwen en Joey Castillo al bijna tien jaar verbonden aan Queens, dus de heren worden ook wel als permanent lid beschouwd. Bij eerste album van QOTSA maakte Homme nog geen gebruik van Castillo en Van Leeuwen en deed veel zelf. Het was één van zijn muzikale avonturen na Kyuss en daarna zouden nog vele albums en samenwerkingen volgen van de Amerikaan. Het album Queens of the Stone Age was bijna niet meer verkrijgbaar tegen redelijke prijzen (het is ondertussen een obscuur eBay-object), dus Homme besloot om zijn eerste album opnieuw uit te brengen.
De opener van deze plaat is Regular John en dat hakt er meteen goed in. Het nummer begint met een loeizware riff, maar het wordt nergens te hard. Dit komt door de zachte en subtiele zang van Josh Homme. In een track als If Only pakt het goed uit, de combinatie van Homme’s zachte stem en goede riffs. Neem ook de strakke drums, dragende basgitaar en de basis van Queens of the Stone Age is gelegd. In vergelijking met de originele versie zijn The Bronze, These aren’t the Droids you’re looking for en Spiders and Vinegaroons aan het album toegevoegd. Beste track van de nieuwe nummers is wel The Bronze. Het is een raadsel waarom deze track buiten de originele tracklist is gehouden, het misstaat zeker niet op het album. Nummers als Mexicola en How to Handle a Rope (a Lesson in the Lariat) geven de visie van Joshua Homme precies weer. Het is wel eens ruig, maar tegelijkertijd ook dansbaar.
Het is vreemd dat dit debuut in 1998 nooit massaal is opgepikt door muziekcritici. Het doel van Homme was om een album te maken waar “iemand binnen drie seconden kon horen wat voor band het zou zijn”. Met deze opzet voor ogen is de Amerikaan daar redelijk goed in geslaagd.
lekkerweerbuiten 